Autor tekstu: Waldemar Matlan
Dział: Historia
Temat: Papieże
Rozwinięcie: Papieże
Oczywiście - wybrałem papieży, którzy zaprzeczają oficjalnemu obrazowi świętego boskiego namiestnika na ziemi.
Piotr - Szymon z Betsaidy Galilejskiej - 33(?)-67(?)
Z zawody rybak. Żonaty. Trzykrotnie zaparł się Chrystusa. Był apostołem wędrownym. Zgodnie z tradycją chrześcijańską zginął w czasie prześladowań Chrześcijan przez Nerona ukrzyżowany głową w dół. Piotr nigdy nie był biskupem Rzymu.
Liberiusz - 352-366
Papież - heretyk, który pod wpływem nacisku cesarza Konstancjusza II złamał się i potępił prawomyślnego biskupa Atanazego, przez co stanął po stronie arianizmu.
Damazy I - 366-384
Z zapamiętaniem oddawał się niszczeniu świątyń i posągów bożków pogańskich, na miejsce ich kultu wprowadzał kult męczenników chrześcijańskich, głównie św. Piotra. Jako człowiek żonaty wyrzekł się żony i dzieci. Cieszył się względami kobiet. Zwany był "pieszczoszkiem matron". Uznany za świętego.
Ursyn - 366
Wybrany na papieża przez część rzymskiego kleru przeciwko Damazemu. Wypędzony siłą z Rzymu powrócił po roku oskarżając Damazego o niemoralność i cudzołóstwo. Damazy oczyścił się z zarzutów przed sądem państwowym, któremu podlegał jak każdy inny obywatel rzymski.
"(...) po śmierci Liberiusa w 366 roku dwie frakcje wybrały następcę. Ursyn był jednym papieżem, Damazy drugim. Po długim okresie walk ulicznych zwolennicy Ursyna zamknęli się w bazylice Santa Maria Maggiore. Zwolennicy Damazego przedostali się na dach i zrobiwszy w nim otwór bombardowali oblężonych dachówkami i kamieniami, podczas gdy inni szturmowali drzwi. Gdy wdarli się do środka, krwawa walka toczyła się przez trzy dni. W końcu z kościoła wyniesiono 137 ciał; wszystkie należały do zwolenników Ursyna." (Namiestnicy Chrystusa str. 43)
Bonifacy I - 418-422
Syn kapłana. Rywalizował z antypapieżem Eulaliuszem, który został wyświęcony na papieża tego samego dnia. Wygrał rywalizację, ponieważ jego bliską przyjaciółką była Galia Placydia - siostra cesarza Honoriusza.
Leon I Wielki - 440-461
Znany z tego, że wyszedł z Rzymu do Attyli, wodza Hunów, i przekonał go, aby ten nie plądrował miasta. Trzy lata później nie udało mu się powstrzymać Genzeryka, króla Wandalów, który jednak obiecał nie spalić miasta. Przeciwstawiał się dopuszczeniu niewolników do stanu duchownego ze względu na ich "nikczemne pochodzenie". Leon Wielki korzystał z pomocy Galii Placydii w porządkowaniu spraw cesarstwa. Odsuwała ona swego syna cesarza Walentyniana III od spraw Cesarstwa stręcząc mu występne rozrywki, w których się lubował. To ona wezwała do Rzymu Genzeryka, aby wybawił ją z osobistych kłopotów. Leon był sadystycznym zwolennikiem tortur.
Pelagiusz II - 579-590
Pobłażliwie traktował niemoralne prowadzenie się księży pod warunkiem, że nie będą oni przekazywać własności kościelnej żonom i dzieciom. W tym celu sporządzono dokładne spisy kościelnych majątków. Papież zmarł na skutek dżumy spowodowanej wylewem Tybru. Wierni uważali, że w ten sposób zaczyna się potop, którego powodem jest skorumpowanie kleru.
Grzegorz I Wielki - 590-604
Zreorganizował formy liturgii i rozpowszechnił śpiew kościelny, znany jako "chóry gregoriańskie". Jako pierwszy papież wprowadził zasadę udzielania odpustów i odpuszczania grzechów. Biskupi mogli wykupić swoje grzechy, a biedny kler musiał wyrzec się żon i dzieci. To doprowadziło do śmierci wielu dzieci.
"Jak wynika z listu Huldryka, biskupa Augusty, kierowanego do papieża Mikołaja I (858-867), pewnego razu papież Grzegorz nakazał swym sługom opróżnić staw rybny. Na dnie znaleziono wtedy 6000 czaszek dzieci, utopionych lub zamordowanych w inny sposób. Wtedy też papież niezwłocznie odwołał swój edykt." (Życie seksualne papieży str. 62)
Honoriusz I - 625-638
Papież heretyk - monoteletysta. Uczeń Grzegorza Wielkiego. Herezję głosił otwarcie i z przekonaniem
Stefan II - diakon z rodu Orsinich - 752-757
Kiedy Rzym był zagrożony przez Longobardów udał się do króla Franków, Pepina Krótkiego. Z głową posypaną popiołem prosił Pepina na klęczkach o ratunek dla Rzymu. Przekazał Pepinowi relikwie św. Petronelli. Od tego czasu Francja zwana była "pierworodną córą Kościoła." Był pierwszym papieżem, którego obnoszono uroczyście na ramionach ludzi. Posługiwał się sfałszowanym aktem darowizny Konstantyna Wielkiego, który służył za podstawę do panowania nad ziemiami Italii.
"Dokument opowiada wzruszającą historię, jak to Konstantym zaraził się trądem i pogańscy duchowni wznieśli przed Kapitolem studnię, aby wypełnić ją krwią niemowląt. Kąpiel jeszcze w ciepłej krwi zapewne miała uzdrowić Konstantyna. Zgromadzono wiele dzieci, czemu przyglądały się płaczące matki. Cesarz wzruszony ich łzami kazał wszystkie odesłać do domów, obdarowawszy je uprzednio prezentami. Tej samej nocy miał sen. Piotr i Paweł powiedzieli mu, żeby skontaktował się z papieżem Sylwestrem, ukrywającym się na Górze Soracte, a zostanie ochrzczony i wyzdrowieje. Potem ma szerzyć w świecie chrześcijaństwo, budować kościoły i nie oddawać czci innym bogom. Konstantyn zrobił to, co mu nakazano. "Gdy byłem na dnie chrzcielnicy zobaczyłem niebiańską rękę, która mnie dotknęła" - powiedział. Chrzest wyleczył go z trądu. Sylwester nauczył go prawdy o Trójcy i powtórzył słowa, które Jezus wypowiedział do Piotra: Tyś jest skała... i tobie dam klucze do królestwa niebieskiego. Przekonany, że uzdrowiła go moc apostoła, Konstantyn, w imieniu Senatu i całego Rzymskiego ludu, złożył Wikariuszowi Chrystusowemu i wszystkim jego następcom dar." (Namiestnicy Chrystusa str. 45)
Paschalis I - 817-824
Wrogów i spiskowców wtrącał do więzienia, gdzie wyłupywano im oczy i poddawał wymyślnym torturom powodującym śmierć. Oskarżony o zbrodnie złożył przysięgę, że nie brał osobiście udziału w torturach i stwierdził, że dla papieża nie ma ziemskiego sędziego. Został ogłoszony świętym ze względu to, że "zasłużył się jako budowniczy rzeczy ważnych dla Kościoła".
Sergiusz II - 844-847
Faworyzował członków swojej rodziny. Wyświęcił na biskupa swego brata po otrzymaniu sowitej zapłaty. Handlował urzędami i godnościami kościelnymi.
Joanna - ok. 855
Wszystko wskazuje na to, że historia o papieżycy Joannie jest legendą. Podobno była Angielką lub Niemką i miała na imię Gilberta. Dojrzałą wersję legendy zaprezentował Marcin Polak (Marcin z Opawy), który twierdził, że papieżyca Joanna panowała przez dwa lata, aż do momentu, gdy jej płeć wyszła na jaw, kiedy to podczas procesji przedwcześnie urodziła dziecko i zaraz potem zmarła. Została pochowana w miejscu, w którym zmarła, a po tym wydarzeniu papieże omijali tę ulicę. A inni mówią, że ulica była omijana ze względu na to, że była zbyt wąska. Podobno od X wieku papieże przechodzili test płci siadając na "ślepym tronie". Najmłodszy diakon, a inni piszą, że najstarszy kardynał, sprawdzał, czy papież nie jest eunuchem.
"Nie tylko lud wierzył w prawdziwość historii papieżycy. Również hierarchia kościelna przypisywała tej legendzie duże prawdopodobieństwo. I tak w 1400 roku w katedrze w Sienie "papessa" została naturalnie zaliczona do grona papieży. Tam znajdowało się jej popiersie znane przez ponad dwieście lat jako "Joanna, kobieta z Anglii". Usunięto je dopiero za panowania papieża Klemensa VIII (1592-1605)." (Grzeszni papieże str.64)
Formozus - biskup Porto - 891-896
Papież Jan VIII wymusił na nim przysięgę, że będzie żył jako człowiek świecki, papież Marynus I uwolnił go z tej przysięgi. Po śmierci Formozusa, papież Stefan VI wykopał w 897 r. zwłoki z grobu i przeprowadził nad nimi sąd, zwany "trupim synodem". Trupowi odcięto trzy palce, a zwłoki wrzucono do Tybru. Następnie wyłowiono je i uroczyście pochowano. Papież Teodor II unieważnił uchwały synodu trupiego.
Stefan VI - 896-897
Niektórzy sądzą, że inscenizacja "trupiego synodu" spowodowana była obawą Stefana przed skutkami czarnej magii, stosowanej przez Formozusa. Czyn Stefana VI (synod trupi) wzburzył lud rzymski, który spowodował wtrącenie papieża do więzienia, gdzie został uduszony. Inni piszą, że w synodzie brała udział Marozja, która była wtedy sześcioletnią dziewczynką.
Sergiusz III - 904-911
Pierwszy przedstawiciel rodu Tusculum na tronie papieskim. Godność otrzymał dzięki poparciu rodu Teofilaktów. Teofilakt miał żonę Teodorę Starszą i dwie córki: Marozję i Teodorę Młodszą. Marozja zastała kochanką czterdziestopięcioletniego Sergiusza III w wieku piętnastu lat, matką papieża Jana XI i babką papieża Jana XII. Jednym z synów Teodory Młodszej był Jan XIII. Sergiusz III Prowadził rozwiązłe życie, ale był lubiany przez lud rzymski ze względu na swoją hojność. On także wykopał z grobu zwłoki Formozusa po to, aby go przekląć. Inna wersja wydarzeń mówi, że Formozus tylko raz był wykopany z grobu, a Sergiusz III był jednym z kardynałów, którzy brali czynny udział w "synodzie trupim".
Jan X - Jan z Tossignano - 914-928
Z polecenia Teodory Starszej mianowany arcybiskupem Rawenny. Kronikarz Liutprand twierdził, że był kochankiem Teodory. Został pojmany i uduszony z rozkazu Marozji. Był żołnierzem, a sprawy religii i kościoła lekce sobie ważył. Mianował pięcioletniego chłopca arcybiskupem Reims.
Stefan VII - 928-931
Wybrany na polecenie Marozji, wypełniał jej rozkazy. Po osiągnięciu pełnoletniości przez syna Marozji, przyszłego papieża Jana XI, został na jej rozkaz zamordowany.
Jan XI - Aleksander - 931-935
Syn papieża Sergiusza III i Marozji. Został zamordowany przez innego syna Marozji Alberyka II.
Jan XII - Oktawian - 955-964
Syn Alberyka II. Zamienił pałac papieski na Lateranie na burdel. Prostytutkom rozdawał święte naczynia, a diakonów wyświęcał w stajniach. Rozpustne życie papieża skłoniło cesarza Ottona I do zwołania synodu w 963 r., gdzie Jan XII został wyklęty. Papież uciekł z miasta zabierając ze sobą skarbiec kościelny. Został zamordowany w domu jednej z jego kochanek, prawdopodobnie przez zdradzonego męża.
Bonifacy VII - kardynał-diakon Franco - 974 i 984-985
Uważany za antypapieża, wyniesiony przez Krescensjuszy, uciekł do Konstantynopola przed cesarzem Ottonem II zabierając skarb papieski. Powrócił do Rzymu po śmierci cesarza. zamordował swego poprzednika Benedykta VI. Kazał uwięzić i otruć swojego rywala papieża Jana XIV. Został zamordowany rok później, a jego okaleczone ciało, przebite włóczniami, było wleczone po mieście przez motłoch rzymski.
Sylwester II - Gerbert z Aurillac - 999-1303
Uczony mnich, znający także osiągnięcia Arabów. Oskarżony o konszachty z diabłem, niewiarę w Boga i stosowanie czarnej magii.. Niektórzy uważają, że był pierwowzorem postaci doktora Faustusa.
Benedykt IX - Teofilakt, hrabia Tusculum - 1032-1044, 1045 i 1047-1048
Bratanek papieży Benedykta VIII i Jana XIX. Na tron papieski wstąpił w wieku piętnastu lat. Zastawił tiarę papieską, ale ją później odkupił. Przepędzony z tronu przez lud rzymski za nieobyczajność i rozboje. Wrócił na tron papieski z pomocą wojsk cesarza Konrada II. Obalony przez stronnictwo Krescensjuszów, wrócił do miasta wspomagane przez hrabiów Tusculum. Obawiając się nowej rewolty sprzedał urząd papieski swojemu ojcu chrzestnemu i następcy Janowi Gracjanowi, papieżowi Grzegorzowi VI, za tysiąc funtów srebra (przychodezą na myśl judaszowskie srebrniki). Po raz trzeci Benedykt IX został papieżem w 1047 r. Ponieważ cesarz Henryk III był przeciwny temu wyborowi, papież zbiegł do klasztoru w Grotaferrata, gdzie wkrótce zmarł. Był biseksualistą i sodomitą.
"W Pałacu Laterańskim Benedykt urządzał wystawne orgie dla homoseksualistów. Jego skandaliczne zachowanie doprowadziło do tego, że próbowano udusić go przy ołtarzu podczas odprawiania mszy w święto Apostołów. Wydaje się, że wypadające akurat w tym czasie zaćmienie słońca uratowało mu życie. Nagłe ciemności wywołały powszechną panikę, co umożliwiło mu ucieczkę." (Życie seksualne papieży str. 121)
Grzegorz VII - Hildebrand - 1073-1085
Jego wybór był niezgodny z dekretem o wyborze papieża i wymuszony przez lud rzymski. Przykładał dużą wagę do obrządku całowania stóp. Sam siebie ogłosił świętym. Rządził zgodnie z dewizą: "Przeklęty jest ten, kto chroni swój miecz przed splamieniem go krwią". Głosił prymat władzy papieskiej nad cesarską. Zabronił przyjmowania nadań kościelnych od władz świeckich. Jego spór z królem Niemiec Henrykiem, zwany sporem o inwestyturę, zakończył się pokajaniem przyszłego cesarza w Canossie. Następnie Henryk IV zorganizował koalicję antycesarską i doprowadził do wyboru papieża Klemensa III. Grzegorz VII zamknął się w Zamku św. Anioła i wezwał na pomoc Normanów i zwerbowanych przez nich Muzułmanów, którzy zwyciężyli wojska cesarskie. Miasto zostało częściowo spalone, kobiety zgwałcone, Muzułmanie wznosili modły do Allacha. Gniew ludu rzymskiego skierował się przeciwko zwycięskiemu papieżowi, który uciekł do Normanów.
"Tuż pod nosem miał całą szkołę fałszerzy, którzy, za przyzwoleniem papieskiej pieczęci, zaspokajali jego wszystkie potrzeby.Szkołę prowadził Anzelm z Lucci, bratanek poprzedniego papieża, Kardynał Deusdedit, a potem kardynał Grzegorz z Pavii. Papież Grzegorz (a później Urban II) mógłby potrzebować uzasadnienia dla jakiegoś postępowania względem monarchy czy biskupa. Nic prostszego; duchowni natychmiast sporządzali odpowiednie dokumenty. Niczego nie trzeba było szukać w archiwach; wszystko można było zrobić we własnym zakresie." (Namiestnicy Chrystusa str. 61-62)
Innocenty III - Lotariusz Conti - 1198-1216
Wykształcony, ambitny, pyszny, o niezaspokojonej żądzy bogactw. Bezwzględny w szafowaniu klątwą i interdyktem. Pokonał i zniszczył ruch Albigensów. Zorganizował IV krucjatę. Podczas tej krucjaty, w 1204 r. Nadzorował spustoszenie Konstantynopola, którym władał chrześcijański cesarz. To wtedy doszło do zbeszczeszczenia katedry Hagia Sophia, zrabowania relikwii i zgwałcenia mniszek.
Marcin IV - Szymon Monpitie - 1281-1285
Zdaniem Vypriana de Valera usunął z pałacu wszystkie obrazy niedźwiedzi, by jego kochanka na ich widok nie wydała na świat potomka podobnego do misia.
Bonifacy VIII - Benedykt Gaetani z Anagni - 1294-1303
Polecił Świętej Inkwizycji tępić wszystkich, którzy propagowali ubóstwo w kościele. Wydawał olbrzymie sumy na dobra doczesne. Uzyskiwał je ze sprzedaży bulli papieskich. Przed kardynałami występował często w przebraniu Cezara i krzyczał: "Ego sum Caesar, ego imperator."
"Młody szewc zwany Lello z diecezji Spoleto zeznał, że wkrótce po śmierci papieża Mikołaja IV w 1292 roku sprzedawał buty w Perugii. Bonifacy, wówczas kardynał Benedykt Gaetani, przebywał wtedy w mieście i pewien człowiek z jego otoczenia przywołał owego szewca. Według jego słów, kardynał zapragnął pary butów. Tak więc nastoletni wówczas Lello udał się do domu, gdzie przebywał Bonifacy i zaopatrzył go w odpowiednie obuwie, po czym, według zeznań szewca, Bonifacy zaczął obcałowywać go i umizgiwać się.- Chcę, byś czynił to, czego pragnę - miał rzec kardynał. - Pragnę spać z tobą, za co spotka cię hojna zapłata.Lello nie był jednakże tym typem człowieka, za jakiego uważał go Bonifacy.- Panie, nie powinieneś tego czynić, jako że to wielki grzech - odrzekł przyszłemu papieżowi. - Dzisiaj jest niedziela, święto Matki Boskiej.Bonifacy jednak, jako osoba duchowna, tak przekonywał młodego człowieka:- Nie jest to większym grzechem niźli złączenie razem dłoni - ująwszy go odrzekł. - A co do Przenajświętszej Dziewicy, do której tak tęsknisz, to nie jest ona większą dziewicą niźli moja matka, która ma wiele dzieci." (Życie seksualne papieży str. 164-165)
Jan XXII - Jakub Duese - 1316-1334
Uznał za herezję twierdzenie, że Chrystus i apostołowie nie mieli żadnej własności i występował przeciwko "ruchowi ubogich". Bronił przekonania o boskim pochodzeniu prawa własności. Twierdził, że ważniejsze od ubóstwa jest posłuszeństwo hierarchii kościelnej. Sprzedawał wszystko, co dało się sprzedać. Swoją cenę miały rozgrzeszenia za morderstwo, kazirodztwo i cudzołóstwo.
Innocenty VI - Stefan Aubert - 1352-1362
Papież awinioński. Wysłał wojska do Państwa Kościelnego, gdzie siłą przywrócono jego panowanie. Metodą jego działania był nepotyzm - czterech jego krewnych zostało kardynałami, a trzech biskupami.
Urban VI - Bartolomeo Prignano - 1378-1389
Niepohamowany i gburowaty. W czasie jego panowania wybrano antypapieża Klemensa VII i rozpoczął się okres pierwszej schizmy. Po wykryciu spisku przeciwko sobie, zamordował pięciu kardynałów. Powszechnie znienawidzony.
Grzegorz XII - Angelo Correr - 1406-1415
W okresie jego panowania na tronie piotrowym siedziało naraz trzech papieży. Każdy z nich wyklął swoich dwóch przeciwników. Tego wybrano dlatego, że był za stary, aby oddawać się korupcji. Pierwszym jego czynem było sprzedanie tiary w celu uzyskania środków do spłaty długów karcianych. Starał się sprzedać, co tylko się dało. Sprzedał także Rzym królowi Neapolu.
Aleksander V - Piotr Filargo - 1409-1410
Słynął z obżarstwa - obiadował przez pół dnia. W jego pałacu urzędowało czterysta sług - wyłącznie kobiet. Szczodrze rozdzielał parafie. Jeździł ulicami Pizy w papieskim stroju na grzbiecie białego osiołka.
Jan XXIII - Baltazar Cossa - 1410
W młodości pirat morski. Prowadził skandaliczne życie. Zarzucano mu, że nie wierzył w Boga, nigdy się nie spowiadał i nie przyjmował sakramentów świętych. Z pocztu papieży "wymazał" go Jan XXIII panujący w XX w. Na soborze w Konstancji aresztował Jana Husa, który miał list żelazny od Zygmunta Luksemburskiego. Śledztwo prowadzili dominikanie, którzy skazali Husa na spalenie na stosie, co dokonało się w 1415 r.
Pius II - Eneasz Sylwiusz Piccolomini - 1458-1464
Napisał pamiętniki "Komentarze", które do tej pory nie doczekały się nieocenzurowanej publikacji. Rozdawał kapelusze kardynalskie krewnym. Wygłosił następujące słowa: "Gdybyśmy mieli nadawać tę godność tylko tym, którzy na nią zasługują, musielibyśmy w niebie szukać takich ludzi, którym dalibyśmy czerwony kapelusz"."
Paweł II - Pietro Barbo - 1464-1471
Kolekcjoner numizmatów i kamieni szlachetnych. Sypiał za dnia, a w nocy obserwował swoje skarby. Gustował w przyjęciach, zawodach sportowych i zabawach karnawałowych. Kosztami tych imprez obciążał Żydów. Przez Piusa II był nazywany "Boską Marią". Paweł II czerpał sadystyczną przyjemność z obserwowania nagich mężczyzn rozciągniętych na kole tortur i poddawanych męczarniom. zmarł na zawał serca podczas oddawania się rozkoszom cielesnym z chłopcami.
Sykstus IV - Francesco della Rovere - 1471-1484
Tiarę otrzymał na skutek przekupstwa. Kardynałami ustanowił pięciu nepotów, a wysokimi urzędnikami kościelnymi dziesięciu innych. W 1482 r. określił zasady działania hiszpańskiej inkwizycji z krwawym Torquemadą. Popierał zakładanie w Rzymie burdeli, z których otrzymywał dochód w wysokości osiemdziesiąt tysięcy dukatów w złocie rocznie. Wprowadził podatek od księży, którzy mieli kochanki oraz opłatę za zezwolenie na pocieszanie żon podczas nieobecności ich mężów. Był biseksualistą.
"Według pewnego kronikarza owych czasów: "Już tylko przytoczony najobrzydliwszy czyn wystarczyłby, by uczynić pamięć o Sykstusie IV niesławną na wieki: oto pewna rodzina kardynała z kościoła św. Łucji zwróciła się do niego z prośbą o wyrażenie zgody na popełnianie pederastii podczas trzech najgorętszych miesięcy w roku - w czerwcu, lipcu i sierpniu - na co papież napisał pod petycją: "Niech się stanie to, o co się uprasza"." (Życie seksualne papieży str. 228)
Innocenty VIII - Giambatista Cibo - 1484-1492
Zajmował się głównie nepotyzmem - urządzaniem swojego nieślubnego potomstwa i krewnych. W 1484 r. wydał bullę przeciwko czarownicom, co rozpoczęło ich prześladowania. Z jego inicjatywy zbudowano Belweder (rozebrany w XVI w.), który służył do organizowania festynów i zabaw dla dworu papieskiego. W ostatnich miesiącach życia odżywiano go mlekiem mamek. Próba odmłodzenia go przez transfuzję krwi, zakończyła się śmiercią trzech młodzieńców.
Aleksander VI - Rodrigo de Borja (Borgia) 1492-1503.
W wieku 26 lat został mianowany biskupem i kardynałem Walencji przez swego stryja papieża Kaliksta III, pomimo tego, że nie miał wyższych święceń. W 1460 r. związał się z Vannozzą Catanei, z którą miał kilkoro dzieci. Tiarę papieską zdobył przy pomocy złota i obietnic podziału kościelnych urzędów. Za mianowanie na stołek kardynalski pobierał ogromne opłaty. Następnie truł nowomianowanych, aby sprzedać godność kardynalską po raz kolejny. Nie zdradzał zainteresowania sprawami religii. Niepoprawny erotoman. W 1493 r. wydał bullę, w której podzielił kulę ziemska na dwie części - jedną oddał pod władzę Hiszpanii i drugą Portugalii. Doprowadził do spalenia na stosie Girolamo Savonaroli - mnicha, który krytykował zepsucie papieża.
"Johannes Burchard (...) zachował dla potomnych opis takiej dzikiej hulanki. Zapis w jego dzienniku z niedzieli 31 października 1501 r. powiada: "Wieczorem urządził książę Valentino (Cezary Borgia) w swoich komnatach w Watykanach biesiadę z pięćdziesięcioma czcigodnymi dziewkami nazywanymi kurtyzanami. Po jedzeniu najpierw ubrane, a potem nagie tańczyły ze służbą i innymi gośćmi. Wtedy to ustawiono na podłodze świeczniki z palącymi się świecami, koliście rozrzucano na niej kasztany, które nagie dziewki zbierały pełzając. Papież, Cezary i jego goście przeznaczali jako nagrody - dla tych, którzy mieli z tymi dziewkami najwięcej stosunków - jedwabną bieliznę, obuwie i birety. Przedstawienie było publiczne, a nagrody rozdzielono zwycięzcom na podstawie werdyktu współuczestników."" (Grzeszni papieże, str. 16)
Leon X - Giovanni de Medici - 1513-1521
Drugi syn Wawrzyńca Wspaniałego. Został kardynałem w wieku trzynastu lat. Roztrwonił rezerwę złota papieskiego na polowania, zabawy i festyny. Sprzedawał urzędy kościelne na aukcjach. Dbał o swoich krewnych. Jego dewiza brzmiała: "Wiadomym jest jak wiele My i Nasi zawdzięczamy baśni o Chrystusie".
Klemens VII - Gulio de Medici - 1523-1534
Dziecko z nieprawego łożą Giulana de Medici i niejakiej Fioretty. Wybór na papieża kupił rozdając sześćdziesiąt tysięcy dukatów wśród kandydatów biorących udział w konklawe. Jego kochanką była żona poganiacza mułów o ciemnej karnacji. Klemens VII miał z nią syna, Alessandra, zwanego Maurem. Skłonił swoją siostrzenicę, Katarzynę Medycejską, do zawarcia małżeństwa z Henrykiem II, królem Francji. Z tego małżeństwa przyszedł na świat król Polski - Henryk Walezy.
Paweł IV - Gian Pietro Carafa - 1555-1559
Dbał o nepotów, między innymi o słynnego bratanka, zabijakę, Carlo Farnese, którego uczynił kardynałem. Wobec biskupów stosował dziki terror. Prześladował heretyków. Żydów zamknął w getcie. Kiedy umarł, lud rzymski zniszczył jego posągi i podpalił budynek Świętego Officjum, czyli Świętej Inkwizycji, organizacji, która cieszyła się poparciem papieża. W 1559 r. ogłosił pierwszy indeks ksiąg zakazanych.
""Cum nimis absurdum" kładła nacisk, na to, że zabójcy Chrystusa - Żydzi - z natury są niewolnikami i jako tacy powinni być traktowani. Po raz pierwszy w "Krajach Kościelnych" mieli być ścieśnieni na określonej przestrzeni zwanej "gettem". każde getto powinno mieć tylko jedno wejście. Żydzi musieli sprzedać Chrześcijanom swoje nieruchomości po zaniżonych cenach. (...) W każdym mieście mogli mieć jedną synagogę. W Rzymie zburzono siedem z ośmiu, a w Campagna osiemnaście z dziewiętnastu. Książek już nie mieli; Paweł IV spalił je wszystkie łącznie z Talmudem jeszcze kiedy był kardynałem. Jako znak rozpoznawczy w miejscach publicznych mieli nosić żółte kapelusze." (Namiestnicy Chrystusa str. 183)
Pius IX - Giovanni Maria hrabia Mastai Ferreti - 1846-1878
Przeciwstawiał się wolności prasy. W więzieniach papieskich więził około ośmiu tysięcy więźniów politycznych. Głosił prymat o nieomylności papieża.
"W 1857 roku papież Pius IX uznał, że dokładne odzwierciedlenie męskiej budowy w rzeźbach może pobudzić żądzę, toteż wziął dłuto i młotek i osobiście pozbawił genitaliów wszystkie męskie posągi w obrębie Watykanu. Okaleczył prace Michała Anioła, Bramantego i Berniniego. Figowe listki umieszczono później, żeby zamaskować uszkodzenia. Pozbawił męskości setki posągów (...)." (Dan Brown "Anioły i demony" str. 140-141)
Pius XI - Achilles Ratti - 1922-1939
Potępił stosowanie antykoncepcji. Jako nuncjusz w Polsce znany był z nastawienia proniemieckiego. Z tego powodu odwołany z funkcji komisarza plebiscytowego na Górnym Śląsku i w Prusach Wschodnich. W 1932 r. nakazał niemieckim katolikom, by nie okazywali wrogości wobec Hitlera. Poparł inwazję Mussoliniego na Abisynię.
Pius XII - Eugenio Pacelli - 1939-1958
Germanofil. Nigdy nie wystąpił przeciwko Hitlerowi, nigdy nie stanął w obronie prześladowanych Żydów, chociaż zdawał sobie sprawę z powagi sytuacji. Widział zagrożenie ze strony komunizmu i nie wstrzymywał się przed potępieniem go. Starał się o to, aby kościół nie utracił swoich zdobyczy, bez względu na cenę, jaką płacili za to prześladowani wierni.
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Biogramy papieży i cytaty na podstawie:
1. Jan Wierusz Kowalski "Poczet papieży".
2. Rudolf Fischer-Wolipert "Leksykon papieży".
3. Eric Lacanau / Paolo Luca "Grzeszni papieże Dolce vita na dworze watykańskim w średniowieczu i renesansie".
4. Peter de Rosa "Namiestnicy Chrystusa Ciemna strona papiestwa".
5. Nigel Cawthorne "Życie seksualne papieży".
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz